หากคุณคิดว่าผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศยังมาไม่ถึงเมืองไทย คุณกำลังเข้าใจผิดครับ ประเทศไทยร้อนขึ้นมากในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาโดยเฉพาะในเขตเมืองที่เกิดปรากฏการณ์เกาะความร้อน (Heat Island) ส่วนในแง่ของภัยพิบัติทางธรรมชาติ เรื่องที่น่ากังวลมากที่สุดคืออุทกภัยซึ่งประเทศไทยเสี่ยงเป็นอันดับที่ 9 ของโลก วิกฤติโควิด-19 คือโอกาสที่หลายประเทศใช้เพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจอย่างเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม น่าเสียดายที่ประเทศไทยเดินหน้าอย่างไร้ยุทธศาสตร์จึงทำให้พลาดโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย
ปัจจุบันประเด็นเรื่องความไม่เท่าเทียมทางเพศกลายเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นทั่วโลกและต้องได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วน ทั้งการถูกล่วงละเมิด การถูกทำร้ายร่างกาย การกดขี่ค่าแรง การถูกเลือกปฏิบัติ ตลอดจนการถูกขับไล่ออกจากชุมชน ด้วยเหตุนี้ตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันจึงมีขบวนการ “เฟมินิสต์” ที่ออกมาเรียกร้องความเท่าเทียมทางเพศให้กับผู้หญิงมากมาย
สิ่งที่ทำให้ปัญหาสิ่งแวดล้อมเป็นเรื่องที่เดินหน้าได้ลำบากคือการที่คนหรือประเทศร่ำรวยซึ่งเป็นสาเหตุของมลภาวะและวิกฤติภูมิอากาศกลับเป็นกลุ่มคนท้ายๆ ที่จะรู้สึกได้ถึงผลกระทบ ขณะที่ประชาชนกลุ่มแรกที่จะเผชิญหน้าวิกฤติคือเหล่าคนจนซึ่งใช้ทรัพยากรในชีวิตเพียงน้อยนิดแต่กลับต้องแบกรับต้นทุนดังกล่าว
หมู่บ้านลิตตัน (Lytton) ประเทศแคนาดาตั้งอยู่ริมแม่น้ำท่ามกลางขุนเขา ในเดือนมิถุนายนที่ผ่านมามีอุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ที่ราว 16.4 องศาเซลเซียส แต่เมื่อวันที่ 28 มิถุนายนเหตุการณ์กลับพลิกผันโดยอุณหภูมิที่ชุมชนแห่งนี้พุ่งขึ้นเป็น 47.9 องศาเซลเซียส ทุบสถิติร้อนที่สุดเป็นประวัติการณ์ในประเทศแคนาดา แต่ลิตตันไม่ใช่เมืองเดียวที่เจอกับวิกฤติคลื่นความร้อน เพราะภัยพิบัติดังกล่าวกินพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกของสหรัฐอเมริกาและฝั่งตะวันตกของแคนาดา
ความเสื่อมโทรมลงของสิ่งแวดล้อมและผลพวงของปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (climate change) กำลังส่งผลกระทบต่อชีวิตของเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ผลกระทบด้านหนึ่งที่อาจจะยังมีการพูดถึงไม่มากนัก คือ ด้านสุขภาพจิตที่ภาวะป่วยทางใจใหม่ ๆ อย่างความเครียดจากสิ่งแวดล้อม (Environmental Distress) ความเครียดเชิงนิเวศ (Ecological Stress) ความเครียดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Climate Change Distress) กำลังได้รับการศึกษาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
ปัญหาหลักที่แทบทุกบริษัทไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็กต้องเผชิญคือคำถามที่ว่าจะตั้ง ‘เป้าหมาย’ ลดการปล่อยแก๊สเรือนกระจกในระดับบริษัทอย่างไรให้สมเหตุสมผล วัดผลได้ และสอดคล้องกับเป้าหมายของโลก ในปีเดียวกับการถือกำเนิดของข้อตกลงปารีส ทีมนักวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญได้จับมือกันก่อตั้งโครงการริเริ่มเป้าหมายที่อิงหลักวิทยาศาสตร์ (Science Based Targets initiative) หรือ SBTi ที่มีเป้าหมายเพื่อให้คำปรึกษาแก่บริษัทที่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งในการรับมือวิกฤติภูมิอากาศ
คณะกรรมการหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์สหรัฐอเมริกาได้ตั้งคณะทำงานพิเศษเพื่อประเมินด้านสังคม สิ่งแวดล้อม และธรรมาภิบาลของบริษัทมหาชนโดยมีเป้าหมายหนึ่งคือการเปิดเผยข้อมูลความเสี่ยงเกี่ยวกับวิกฤติภูมิอากาศภาคบังคับของเหล่าบริษัทยักษ์ใหญ่ อำนวยความสะดวกแก่ผู้ถือหุ้นที่ใส่ใจความยั่งยืน สหรัฐอเมริกาไม่ได้ผลักดันประเด็นนี้อย่างโดดเดี่ยว เพราะเหล่าผู้กำกับดูแลทั้งในสหราชอาณาจักร นิวซีแลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ รวมถึงตลาดหลักทรัพย์ในฮ่องกง ลอนดอน เกาหลีใต้ และสหภาพยุโรป ต่างก็มีทีท่าว่าจะออกกฎบังคับให้เปิดเผยความเสี่ยงด้านวิกฤติภูมิอากาศเช่นกัน
‘ซินเจียง’ กลับมาเป็นประเด็นถกเถียงเผ็ดร้อนอีกครั้งบนเวทีโลก เมื่อเกิดกระแสการบอยคอตสินค้าจาก ‘ชาติตะวันตก’ ครั้งใหญ่ในประเทศจีน สร้างความระส่ำระสายต่อเหล่าแบรนด์แฟชันข้ามชาติไม่ว่าจะเป็น H&M, Nike, Uniqlo หรือ Adidas ซึ่งเคยมีการออกแถลงการณ์อย่างเป็นทางการแสดงท่าทีไม่เห็นด้วยต่อการใช้แรงงานบังคับในมณฑลซินเจียง ประเทศจีน นับเป็นความท้าทายด้านสิทธิมนุษยชนของบริษัทเหล่านี้
กนกพร กลิ่นเกลา 
กรณิศ ตันอังสนากุล 
กอปรทิพย์ อัจฉริยโสภณ 
จักรพงศ์ คงกล่ำ 
จินต์ หวังตระกูลดี 
ชิดชนก วิมุกตานนท์ 
บูรกร ทิพยสกุลชัย 
ปัณณวิชญ์ เถระ 
ภรตา เสนพันธุ์ 
ภัทราพร ยาร์บะระ 
ภาคภูมิ โกเมศโสภา 
รพีพัฒน์ อิงคสิทธิ์ 
วรนภา ไกรคุ้ม 
ศศิวิมล คล่องอักขระ 
ศิวัช อ่วมประดิษฐ์ 
สฤณี อาชวานันทกุล 
สุลักขณา แสงทรัพย์สิน 
อายุวัต เจียรวัฒนกนก 
เดือนเพ็ญ ลิ้มศรีตระกูล 